Społeczeństwo spektaklu (La société du spectacle), reż. Guy Debord, 1973, 88 min.

Filmi Guya Deborda stanowi przykład wykorzystania techniki détournement jako narzędzia w walce z “ekonomią spektaklu”, której krytyka jest wyrażona w jego książce Społeczeństwo spektaklu. “Była to sytuacjonistyczna inkarnacja technik subwersywnych, świadomie nawiązująca do technik kolażowych surrealistów i dadaistów. Détournement miało być jednak w zamierzeniu przekroczeniem tamtych technik. Powstałe w wyniku zastosowania technik détournement prace, wykorzystujące »gotowe« elementy spektaklu, były wizualizacjami odmowy, »negacji spektaklu«” – pisze Łukasz Ronduda w książce Strategie subwersywne w sztukach medialnych.

“Zamiast destrukcji détournement proponuje raczej użytek rozumiany jako gra i zabawa, które z »arbitralnej konwencji« stara się zmienić w rodzaj »moralnego fundamentu«, zacierając tym samym różnice między powagą i grą, sztuką i życiem codziennym. Debordowska wizja komunistycznej utopii wydaje się więc przypominać obraz dziecięcej zabawy elementami kultury, ludycznej etyki, która sama, niezależnie od wywłaszczających prób społeczeństwa spektaklu, konstruuje swoją historię, zlepiając ze sobą najrozmaitsze skrawki, wyimki i fragmenty poza jakąkolwiek kontrolą, prawem czy ekonomią. Komunizm to dla niego, mówiąc inaczej, nieustający potlacz różnych wymiarów czasu” - pisze Paweł Mościcki w książce My też mamy już przeszłość. Guy Debord i historia jako pole bitwy.

Opis został opracowany na podstawie książek Ł. Ronduda, Strategie subwersywne w sztukach medialnych, Rabid, Kraków 2006; P. Mościcki, My też mamy już przeszłość. Guy Debord i historia jako pole bitwy, Fundacja Bęc Zmiana, Warszawa 2015.