„Sieci popołudnia” (“Meshes of the Afternoon”), reż. Maya Deren i Alexander Hammid, 1943

Film stworzony przez Mayę Deren we współpracy z jej mężem Alexandrem Hammidem jest jednym z kluczowych osiągnięć amerykańskiego kina awangardowego. „Sieci popołudnia” obok późniejszego filmu Mai Deren „Na stałym lądzie” („At Land”) uważa się za prototyp kina feministycznego. Seria onirycznych obrazów, wśród których wykorzystane zostały symbole: klucz, lustro i nóż, odczytywana jest jako proces kształtowania się kobiecej tożsamości. Przywołują one również wątki związane z samopoznaniem zmultiplikowanej postaci, w którą wciela się Maya Deren.

Maya Deren jest określana jako najbardziej wpływowa reżyserka w historii kina, mimo tego że jej filmy są wciąż zbyt mało znane w stosunku do ich rzeczywistego znaczenia. Urodzona w Kijowie w 1917 r., stała się kluczową postacią amerykańskiej awangardy po II wojnie światowej. Stosowane przez nią strategie odnajdziemy dziś w wielu pracach feministycznych reżyserek.

 Na podstawie tekstu Andrzeja Pitrusa „Su Friedrich: anektowanie przestrzeni”, w: „Reżyserki kina. Tradycja i współczesność”, pod red. Małgorzaty Radkiewicz (2005)