Bez słońca (Sans soleil), reż. Chris Marker, 1982, 100 min.

“Podsumowaniem estetyki zaangażowanych politycznie filmów [Markera] eksperymentujących z formą dokumentalną w najdojrzalszej, spokojniejszej formie jest Sans soleil (Bez słońca, 1983). To poetyczna filmowa podróż poruszająca istotne problemy polityczne, a przy tym gęsty od znaczeń i możliwych interpretacji film, znany przede wszystkim jako przełomowy i ikoniczny przykład formy eseju filmowego”.

Michał Matuszewski, Eseista z kamerą. Awangardowa twórczość Chrisa Markera, w: Historie filmu awangardowego, pod red. Ł. Rondudy, G. Sitek, Fundacja Okonakino, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, korporacja ha!art, Warszawa-Kraków 2020, s. 309-319