"Lives of Performers", reż. Yvonne Rainer, 1972, 90 min.

„(…) przesunięcie akcentu ze środków filmowego wyrazu na ekspresję ludzkiego ciała – najczęściej samej reżyserki jako aktorki lub tancerki – następuje w pierwszych scenach »Lives of Performers« (1972), w których Yvonne Rainer umieściła archiwalny zapis prób do utworu »Walk, She Said«, pozwalający wyeksponować gesty i kroki tańczących kobiet. Zwróciła tym samym uwagę na własny warsztat choreograficzny – oparty nie na złożonych stylizacjach, lecz na prostych, zwykłych ruchach, takich jak chodzenie, wyginanie się czy pojedyncze obroty. Każdy z elementów tańca zostaje w filmie wzmocniony dzięki konstrukcji opartej na powtarzalności układu wykonywanego przez różne osoby o odmiennym warsztacie i temperamencie. Taka mozaikowa kompozycja opowieści sprawia, że ważniejsze od płynności i spójności narracji stają się formy i warianty jej odtwarzania – co z jednej strony wywołuje emocjonalny dystans wobec spektaklu, a z drugiej zmusza do uważnej i refleksyjnej obserwacji tańczących bohaterek”.

Źródło cytowania: Małgorzata Radkiewicz, ”Kontynuatorki Mai Deren w amerykańskiej awangardzie: Yvonne Rainer, Abigail Child i Su Friedrich”, w: „Historie filmu awangardowego”, pod red. Ł. Ronduda, G. Sitek, Fundacja Okonakino, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Korporacja Ha!art, Warszawa-Kraków 2020, s. 229.